JÓZEF ZACHARIASZ BEM (1794-1850) - generał wojsk polskich, węgierskich i tureckich, artylerzysta, teoretyk wojskowości, bohater narodów polskiego i węgierskiego.

Karierę wojskową rozpoczął podczas kampanii 1812 r. Później służył
w armii Królestwa Polskiego. W 1822 r. został usunięty z armii
za działalność w Wolnomularstwie Narodowym. W czasie powstania listopadowego brał udział m.in. w bitwach pod Iganiami, Ostrołęką,
w obronie Warszawy. Opracował nowoczesną taktykę walki przy użuciu lekkiej artylerii konnej. Po upadku powstania udał się na emigrację
do Francji, gdzie współpracował z Hotelem Lambert. Działał aktywnie
na rzecz sformowania polskich oddziałów w Belgii i Portugalii.

W czasie Wiosny Ludów początkowo próbował podjąć działania na terenie Galicji. Jesienią 1848 r. znalazł się w opanowanym wrzeniem rewolucyjnym Wiedniu. W październiku dowodził obroną rewolucyjnej stolicy Austrii. Największe zasługi położył jednak w okresie powstania na Węgrzech.
W listopadzie 1848 r. został mianowany dowódcą wojsk węgierskich
w Siedmiogrodzie i Banacie. Przeprowadził tam udaną ofensywę przeciw siłom austriackim. Po wkroczeniu na Węgry interwencyjnej armii rosyjskiej, Bem objął w sierpniu 1849 r. naczelne dowództwo wojsk węgierskich, poniósł jednak klęskę pod Temeszwarem.

Po upadku rewolucji węgierskiej przedostał się do Turcji. Tam przeszedł
na islam, przyjął nazwisko Murat Pasza i podjął służbę w armii tureckiej. Zmarł na malarię w Aleppo w Syrii. Napisał m.in. studium "O powstaniu narodowym w Polsce (1846-48)", w którym zawarł swoje rozważania
na temat perspektywy przekształcenia ludowej partyzantki w wojnę regularną. Został pochowany w Tarnowie - mieście swego urodzenia (mauzoleum wsparte na sześciu kolumnach pośrodku parkowego stawu).